Dążąc do utrzymania i podwyższenia własnej wartości jednostka często dewaluuje źródła informacji negatywnych, tendencyjnie je selekcjonuje i interpretuje. W pracy tej omó-wiłem „zjawisko samopotwierdzania hipotezy”, które zmniejsza trafność obrazu własnej osoby.
Regulacja. Samowiedza jest jednym z czynników determinujących działania poznawcze i praktyczne. Jej moc regulacyjna zależy od okoliczności zewnętrznych i wewnętrznych. Zgodnie z Prawem Jotka wraz ze wzrostem różnic indywidualnych między ludźmi, z kształtowaniem się coraz bardMśj niepo– wtarzalnych osobowości wzrasta rola samowiedzy j&ko wy— znacznika zachowania. Tak więc w wypadku dominacji w kulturze nurtu sokratejskiego, który wpływa na rozwój wszechstronnej osobowości, samowiedza jest ważniejszym regulatorem zachowania niż w wypadku dominacji nurtu demckrytej- skiego.
-2. Samooceny, a szczególnie samoocena zwana poczuciem” kontroli wyników, wpływają na przebieg procesów decyzyjnych. Ludzie, którzy mają poczucie wewnętrznej1 kontroli, pnefe- rują bardziej ryzykowne działania, zachowają się bardziej konsekwentnie w sytuacji wyboru i myślą bardziej perspektywicznie w trakcie podejmowania dteeyzji sekwencyjnych niż ludzie o poczuciu kontroli zewnętrznej’.
-3. Wbrew powszechnej opinii i wbrew teoretycznym refleksjom samowiedza odgrywa dość nikłą rolę- w twórczości nau– kowej, artystycznej czy technicznej. Na podstawie dotychczasowych badań można stwierdzić, że samoakceptacja nie jest ważną zmienną w procesie twórczymi Luminarze nauki czy organizacji mają taką samą postawę wobec własnej osoby jak ludzie przeciętni.
